Ham der øgede det har øget det
Dens dimensioner er delt mellem os
Hun tog pusten fra os
Når dens bølger gjorde dens chauffør glad
Hendes længsel spurgte hende, hvor er luften?
Jeg fortalte hende i mit razzia hendes mestre
Hun fortalte hende, hvor er hendes sorger
Hun svarede hende i et telt af hendes lever
Hendes kamp er i tårer. Bed med mig.
Tror ikke bagagen er hendes tæppe.
O hellige bank al dens herlighed
Hun er en fange ved at såre sine tjenere
Dage vil ikke forblive i hendes hænder
Vores måner bløder hendes fødselsdage
Hold hende væk fra min blomst misund hende
Lad tallene forvirre sig selv !
Vores stemmer bragt ned fra en sky
Indtil vores tid har stjålet sine pinde
Har hendes parfume sendt dig væk fra fristelsen?
Siden har du lidt i dens tal?!
Hvis du observerer, er brevet mærkeligt.
Mine ribben er vant til det
Den, der gjorde det, var alvorlig
Tæl ikke et ord der har sit navn
Vi fortalte hende, at det er pionerer over hele området
Hvor trist hendes træer hendes sønner
O historiens ophavsmand fra sine børnebørn
Åh vor kærlighed, o hvede, o øg den
Fra kys fra et olivenblad
Vær ikke langt fra dens rødder, dens rødder
Det er aften, det er ris, det er Bagdad
I mit kavaleri er hendes riddere hendes agwadha
Den, der bragte det tilbage, har forfinet det
Selv jeg skrev om min historie, han mente det
Da hun kom fra sin falk, en legende
Jeg så det i mine indvolde
Solomon
ومن زاد عليه فقد زاد عليه
أبعادها مشتركة بيننا
أخذت أنفاسنا بعيدا
حين أسعدت أمواجها سائقها
فسألها شوقها أين الهواء؟
قلت لها في مداهمتي أسيادها
قالت لها أين أحزانها
فأجابتها في خيمة كبدها
معركتها بالدموع. صلوا معي.
لا تظن أن الأمتعة هي بطانيتها.
أيها البنك المقدس كل مجده
إنها أسيرة بإيذاء خدمها
ولن تبقى أيام بين يديها
أقمارنا تنزف أعياد ميلادها
ابعدها عن زهرتي احسدها
دع الأرقام تربك نفسها!
أصواتنا نزلت من السحابة
حتى سرق عصرنا أعواده
هل أبعدك عطرها عن الفتن؟
منذ أن عانيت في أعدادها؟!
إذا لاحظت، فإن الرسالة غريبة.
أضلاعي معتادة على ذلك
من فعل ذلك فهو جدي
لا تحسب كلمة لها اسمها
أخبرناها أن هؤلاء رواد في جميع أنحاء المنطقة
كم هي حزينة أشجارها أبنائها
يا منشئ التاريخ من أحفاده
يا حبنا يا حنطة يا زدها
من القبلات من ورق الزيتون
لا تبتعد عن جذورها، جذورها
إنه المساء، إنه الأرز، إنها بغداد
في فرساني فرسانها هم أغوادها
ومن أعادها صقلها
حتى أنني كتبت عن قصتي، كان يعني ذلك
عندما جاءت من صقرها، أسطورة
رأيته في معدتي
سليمان لا يزال
